به نقل از «مهر»

شنیدن حرف‌های جالب یک صدابردار پیشکسوت درباره «سکوت» و «سینما»

تاریخ انتشار: ۱۸ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۵۰۱۶۰

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، سالن فردوس موزه سینما عصر روز چهارشنبه هفدهم آبان میزبان علاقه‌مندان و پژوهشگران عرصه سینما با برگزاری کارگاه «نقش صدا در زندگی و سینما» با حضور نظام‌الدین کیایی صدابردار پیشکسوت سینمای ایران بود.

نظام‌الدین کیایی با یادی از داریوش مهرجویی و پس از یک دقیقه سکوت، گفت: جلسه را با سکوت آغاز کردیم زیرا معتقدم صدا زمانی در طبیعت شنیده می‌شود که سکوت شکسته شود؛ اگر سکوتی وجود نداشته باشد به صدا نمی‌رسیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سکوت تنها زبان مشترک در دنیاست که نیازی به ترجمه ندارد. سکوت بسیار مهم است چرا که یک سکوت به‌ موقع از صدها فریاد تاثیر بیشتری دارد به همین دلیل در زندگی نیز صدا و سکوت بسیار مهم است.

وی با اشاره به اهمیت صدا در فیلم‌ها افزود: علیرضا خمسه کمدین و استاد پانتومیم است که بدون استفاده از دیالوگ با بدنش صحبت کنند. یکی از کارهای مهم در سینما این است که بازیگر با حرکات دست و بدن بتواند انتقال مفهوم داشته باشد و هنرمندی مانند خمسه حتی در سکوت هم بیان قوی دارد.

صدابردار «نارنجی‌پوش» با اشاره به حضور علاقه‌مندان به سینما در این کارگاه، بیان کرد: من هم هم‌سن شما جوانان بودم این راه و حرفه را انتخاب کردم و از انتخابم بسیار راضی هستم و اگر ۱۰ بار دیگر هم به دنیا بیایم باز هم همین راه را انتخاب می‌کنم. آینده سینما متعلق به شماست و خیلی خوب است که به سینما علاقه دارید اما برای سینماگر شدن باید تلاش کنید. پس باید بدانید تا زمانی که پا جای پای استاد می‌گذارید ترقی نمی‌کنید و همیشه دنباله‌رو او هستید درحالیکه از یک مقطع دیگر باید راه خود را جدا کنید و راه خود را بروید. این واقعیت زندگی است. نکته مهم این است که اگر شاگردان یک استاد در دانشگاه، از او جلوتر نروند کار آن استاد ارزشی ندارد.

وی با اشاره به خاطره‌ای از همکلاسی دوران دبیرستان خود، گفت: در دوران دبیرستان همکلاسی‌ام «سهراب شهیدثالث» بود که همسن و سال ما بود اما نوع تفکرش با بقیه تفاوت داشت و بعدها یکی از بهترین کارگردان‌های دنیا شد. من و سهراب دوست داشتیم سینماگر شویم و برای همین ادامه تحصیل در رشته سینما به اتریش رفتیم. نگاه او با دیگران تفاوت داشت؛ به خاطر دارم او بعد از دیدن یک فیلم کوتاه که چیزی از آن نفهمیده بودم، تحلیل خوبی ارایه داد که این نشان از نگاه منتقدانه و منصفانه او بود. به همین دلیل تاکید می‌کنم که سینماگران در کنار آموزش‌های سینمایی باید نقد هم بدانند. سینماگران باید رشته‌های مختلف سینمایی اعم از فیلمبرداری، گریم، طراحی صحنه، دستیاری و حتی تدارکات را بدانند و با جزییات این رشته‌ها آگاه باشند تا بهتر کار کنند. خوشبختانه مدرسه مهندسی که در اتریش رفتم ارزش داشت و به من این فرصت را داد تا بتوانم در نهایت رشته سینمایی مورد علاقه‌ام را پیدا کنم.

صدابردار «شمعی در باد» بیان کرد: پس از اینکه به ایران آمدم با علی عباسی، تهیه‌کننده آشنا شدم و سرنوشت من با این آشنایی عوض شد زیرا از طریق او با ساموئل خاچیکیان، کارگردان چیره‌دستی که میان کارگردان‌های آن زمان به دانستن تکنیک روز سینما معروف بود آشنا شدم. فیلم‌های خاچیکیان زمینه‌ای از تکنیک و هیجان داشت، او کارگردانی بسیار با شخصیت و کاربلد بود و تنها به کارگردانی و ساخت اثری ماندگار فکر می‌کرد و همین آشنایی منجر به همکاری مشترک شد.

کیایی درباره ماندگاری صدا توضیح داد: در این جوی که زندگی می‌کنیم صدا از بین نمی‌رود. اگر روزی در تکنولوژی به جایی برسیم که بتوانیم صداهایی را که در تاریخ ایجاد شده بشنویم حتی می‌توانیم صدای کسانی را که از دنیا رفته اند بشنویم زیرا صدا هرگز نمی‌میرد.

کیایی درباره استفاده از صدا در فیلم کوتاه بدون دیالوگ نیز گفت: صدا بر مبنای دکوپاژ و نیت شما در فیلم گرفته می‌شود. صدا حس گرم زندگی است بنابراین باید توجه کرد زمینه تصاویر شما چیست. همانطور که می‌دانید در سال ۱۹۲۷ میلادی صدا وارد سینما شد اما قبل از آن هم هنرمندان بسیار قوی‌تر مانند چارلی چاپلین حضور داشتند که هنوز هم مانند او زاده نشده است. در واقع با بهره‌گیری از صدا در انتقال مفهوم، تصویر را پس‌انداز می‌کنید.

این هنرمند پیشگام عرصه صدابرداری سینما با اشاره به همکاری با کارگردان‌های بزرگ کشورمان، گفت: با زنده‌یاد داریوش مهرجویی از بچگی دوست بودم. او فلسفه خوانده بود و نگاه درون‌گرا داشت و با همین نگاه کارگردان شد و با هوشمندی که داشت فیلم «گاو» را ساخت. به جرات می‌توان گفت هر فردی در فیلم مهرجویی بازی می‌کرد در سینما ماندگار می‌شد. من معتقدم بهترین نقش علی نصیریان در فیلم «آقای هالو» بود. مهرجویی با اینکه جوان بود بازیگران را به خوبی هدایت می‌کرد و برخلاف تصورها بداخلاق نبود و طنز خاص خودش را داشت. مهرجویی فیلم «هامون» را زمانی ساخت که سینما این‌گونه نبود؛ کسی این نگاه نو را به سینما نداشت همانطور که آقای هالو در سبک و فرم جدید بود. «سنتوری» هم فیلم درستی بود که او تمام ثروت و سرمایه خود را روی آن گذاشت.

این صدابردار پیشکسوت درباره همکاری خود با امیر نادری نیز گفت: امیر نادری جزو صمیمی‌ترین دوستان من است؛ او در سینما نابغه است. زمانی که با ساموئل خاچیکیان کار می‌کردم امیر نادری عکاس فیلم ما بود. از سینما تاج آبادان عاشق سینما شده بود و در ذهنش تصویر و سینما بود. حتی عکس‌هایی را که سر صحنه می‌انداخت روز بعد با خود خاچیکیان چک می‌کرد و برای ارتقای کار خود درباره کادربندی‌ها مشورت می‌کرد.

وی افزود: امیر نادری «دونده» را پیش از انقلاب ساخته بود اما صدای فیلم او را راضی نکرده بود و از من خواست کار صدای فیلم را برای او انجام دهم. او با تمام وجود به صدا عشق می‌ورزید به همین دلیل با «دونده» برای اولین بار درهای بسته جهان را به سوی سینمای ایران باز کرد. برای صدای سینمای ایران، کارگردان‌ها نقش موثری داشتند و بسیار تلاش کردند. به همین دلیل همیشه ترجیح داده‌ام با کارگردانانی کار کنم که صاحب اندیشه برتر هستند.

کیایی همچنین درباره عباس کیارستمی نیز گفت: کیارستمی سینماگری هوشمند بود که وقتی فیلم‌های او را می‌بینید، نمی‌دانید فیلم مستند دیده‌اید یا داستانی. در فیلم‌های کیارستمی نمی‌توانید جای بعدی دوربین را حدس بزنید؛ به همین دلیل معتقدم کیارستمی به الفبای سینما حروف جدیدی اضافه کرده است.

وی در پایان بیان کرد: گاهی باید سکوت کنیم تا شنونده بهتری باشیم. در زندگی همه ما مجبوریم یک دوست و یا شریک انتخاب کنیم. به دنبال این نباشیم کسی را پیدا کنیم که حرف ما را بفهمد بلکه باید به دنبال کسی باشیم که سکوت ما را بفهمد؛ کسی که سکوت ما را بفهمد آینده ما را نیز خواهد فهمید.

این کارگاه بیش از سه ساعت به طول انجامید و نظام‌الدین کیایی، پیشکسوت صدا در سینما در انتهای جلسه به پرسش‌های هنرجویان پاسخ داد.

کد خبر 5934348 علیرضا سعیدی

منبع: مهر

کلیدواژه: نظام الدین کیایی موزه سینما صدابرداری سینما تئاتر ایران فیلم کوتاه حضور هنر ایران در جهان موسیقی ایرانی تماشاخانه ایرانشهر هنرمندان تئاتر اکبر گلپایگانی سازمان سینمایی سوره موزه هنرهای معاصر تهران درگذشت چهره ها کارگردان تئاتر کنسرت موسیقی موسیقی کلاسیک فریدون جیرانی همین دلیل کارگردان ها امیر نادری فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۵۰۱۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برگزیدگان جشنواره تلویزیونی «عروسک‌خونه» معرفی شدند/ انتقاد پیشکسوت نمایش عروسکی از وفور جیغ، دست و هورا در تلویزیون!

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، آیین اختتامیه دومین دوره جشنواره نمایش عروسکی تلویزیونی «عروسک‌خونه» شامگاه شنبه هشتم اردیبهشت ۱۴۰۳ با اجرای حامد مدرس در مرکز همایش های برج میلاد برگزار شد.

علاوه بر جمع زیادی از کودکان و خانواده های آنان و شرکت کنندگان در این جشنواره، هنرمندانی همچون عادل بزدوده، وحید آقاپور مریم سعادت، حسن دادشکر، مهدی صبایی، هومن حاج عبداللهی، محمد بحرانی، رضا فیاضی، ماشاالله شاهمرادی زاده، ساقی زینتی، حسن دادشکر در‌ کنار محسن برمهانی معاون سیما، محمدرضا باطنی مدیر شبکه امید و حامد علامتی مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از حاضران در این مراسم بودند.

در این نشست که با حدود ۹۰ دقیقه تاخیر آغاز شد، پس از قرائت آیاتی چند از قرآن‌ کریم توسط قاری خردسال و سرود ملی جمهوری اسلامی ایران، یک نمایش موزیکال کوتاه توسط سه بازیگر کودک اجرا شد.

در ادامه نمایش عروسکی کوتاهی توسط «خاله گلی» و گودرز اجرا شد.

در ادامه این نشست، محسن برهانی معاون سیمای رسانه ملی پشت تریبون آمد و عنوان کرد: باید از همه کسانی که این رویداد مهم رسانه‌ای را برای دومین بار برگزار کردند تشکر کنم.

وی اظهار کرد: در دورانی که تولید محصول برای خردسالان و کودکان به سمت پویانمایی و واقعیت مجازی رفته است، کمک به این‌گونه تولید محتوای کودک‌ کار بزرگی است. از آقای باطنی و دبیر جشنواره سپاسگزارم که رویدادی را برگزار کردند که بیست میلیون نفر از کودکان و خردسالان ما با رأی دادن در آن مشارکت کردند.

وی اظهار کرد: امیدوارم سال آینده این رویداد به صورت بین‌المللی برگزار شود، چرا که خلأ آن در منطقه احساس می‌شود چراکه در کشورهای دیگر هم بحث نمایش عروسکی با آمدن ابزارهای رایانه‌ای کم‌رنگ شده است.

معاون سیما گفت: امروز قرار بود آقای جبلی ریاست محترم سازمان هم در این مراسم حضور داشته باشند که به خاطر کار غیرمترقبه‌ای که پیش آمد از بنده خواستند تا به نمایندگی از ایشان در این جمع صمیمانه و پرنشاط حاضر شوم.

در ادامه، مهدی صبایی وحید آقاپور به روی سن آمدند تا در کنار محسن برهانی معاون سیما جوایز تعدادی از منتخبان را اهدا کنند.

در بخش بازیگری از گروه تئاتر «کی بود کی بود من نبودم» تقدیر به عمل آمد.

محمدصادق باطنی مدیر شبکه کودک در ادامه این مراسم روی سن آمد و گفت: عروسک‌ها از مهم‌ترین‌ زبان‌های مشترک ما و کودکان است و کارشان این است که ما را به دنیای خیال ببرند. مدتی بود که حضور عروسک‌ها در تلویزیون کم‌رنگ شده بود. تلاش ما در برگزاری این جشنواره این بود که عروسک‌ها را با قدرت و باشکوه به تلویزیون برگردانیم و خاطره سازی این عروسک‌ها را که در دهه شصت و هفتاد پررنگ بود را دوباره احیا کنیم.

مدیر شبکه کودک اظهار کرد: ما شاهد ارسال بیست میلیون رأی به جشنواره دوم «عروسک‌خونه» بودیم ضمن این‌که ویدىوهای ما در این دوره از جشنواره در سراسر کشور ۲۴۰ میلیون تماشا داشت. این استقبال و همراهی مخاطبان حتماً انگیزه ما را برای ادامه مسیر بیشتر می‌کند.

در ادامه رضا فیاضی، وحید جلیلی، هومن حاج عبداللهی و مریم سعادت برای تجلیل از حسن دادشکر پیشکسوت نمایش عروسکی و تئاتر کودک و نوجوان روی صحنه آمدند.

حسن دادشکر با ابراز تشکر از این مراسم نکوداشت گفت: آن چیزی که من و هم‌نسلان من انجام دادند چیزی جز وظیفه نبوده؛ من از سال ۱۳۵۰ با دیدن یک نمایش عاشق کار کودک شدم و پس از دوران دانشجویی این راه را ادامه داد. م به امید این‌که نسلی از هنرمندان جدید را برای این کشور تربیت کنم.

این هنرمند پیشکسوت افزود: نمایش کودک فقط یک پدیده سرگرم‌کننده نیست، بلکه فرهنگ‌ساز است و تحول ایجاد می‌کند.

من اینجا و هر جا که تریبونی بوده وظیفه خود دانستم و می‌دانم این بگویم که ما کارهایی زیادی در سطح کشور داریم که ملغمه‌ای از جیغ و هورا کشیدن است. این شکل از برنامه‌سازی کار درستی نیست. چرا در تلویزیون همه مثل هم کار می‌کنند و خلاقیت ندارند؟ چرا همه از بچه‌ها می‌خواهند جیغ و هورا بکشند؟ ما نباید تماشاگرمان را خسته کنیم و بعد از آنها بخواهیم که حیف و داد بکشند

وی عنوان کرد: با جیغ و دست هورا و تشویق فقط احساسات را تخلیه می‌کنیم؛ بنابراین به عنوان یک علاقه‌مند از مسئولان تلویزیون خواهش می‌کنم؛ و پیشنهاد می‌کنم که فکری برای این فرمول دست و جیغ و هورا بکنند.

دادشکر اظهار کرد: من خدمتگزار بچه‌های ایران هستم و از این جشنواره و همکاران و اساتید خودم که در این مراسم حضور دارند تشکر می‌کنم. ما نسلی بودیم‌ که‌ جز خدمت به فرهنگ و هنر به کار دیگری فکر نمی‌کردیم.

در ادامه، با پخش کلیپ‌هایی از مجموعه‌های تلویزیونی خاطره ساز دهه شصت و هفتاد از عادل بزدوده عروسک‌سازی پیشکسوت تقدیر به عمل آمد.

وی در صحبت‌های کوتاهی گفت من بیشتر با عروسک‌ها زندگی می‌کنم و با آنها صحبت می‌کنم.

بزدوده افزود: خاطره‌ای هم دارم که مربوط به طراحی عروسک مجموعه «ماجراهای تا به نا» است. وقتی اسم عجیب‌وغریب «زی زی گولو آسی پاسی دراکوتا تا به تا» برای این عروسک انتخاب شدو ما اولین سکانس‌ها را کار می‌کردیم تنها کسی که در اولین پلان‌ها توانست این اسم را درست بگوید، مانی نوری ۶ ساله بود که برای ما شگفت‌آور بود. چون خانم برومند اصرار داشت که این اسم سیلاب بندی شود و آهنگین شود تا در ذهن‌ها ماندگار باشد.

انتهای پیام/

سید مرتضی حسینی